Oficjalny Bowmore z tej samej degustacji (26-letni French Oak Barrique z serii The Vinter’s Trilogy) zrobił bardzo dobre wrażenie. Destylarnia, a raczej jej zespół marketingowy, jak lubuje się w wydawaniu whisky w seriach. I tak, w ostatnich latach, we współpracy z rysownikiem Frankiem Quitelym, ukazują się kolejne butelki, tworzące serię odwołujące się do legend i mitów. Z jakiegoś wzglęgu ukazują się w parach.
Tak jest też z opisywaną dziś The Changeling, która dostępna jest w wersji 22- oraz 33-letniej.
O samej whisky
Whisky butelkowana w 2022 roku w wieku 22 lat. Dojrzewała w beczkach po bourbonie, by następnie być finiszowana w beczkach po białym porto. Rozlano 6667 butelek w mocy beczki 51.2% bez filtracji na zimno ani barwienia.
Kolor: złoty
Zapach: słodki torf, cytrusy, lekko mdły, przejrzałe mango, lekko kwiatowy, perfumowany
Smak: słodki dąb, cytrusy, białe winogrona, stara skóra, smar
Finisz: stara skóra, gorzki plastik, spalony dąb
Nos dosyć lekki i zwiewny. Otwiera słodki torf z cytrusami, jest odrobinę mdle z nutami przejrzałego mango, kwiatowymi oraz perfumowanymi. Na języku całkiem niezła tekstura, w smaku mało oryginalne, ale bezpiecznie. Słodki dąb i cytrusy, świeże białe winogrona. Trochę starej skóry i smaru. Na finiszu podobnie, stara skóra, gorzki plastik i spalony dąb.
Czuć, że to finiszowana whisky. Mam wrażenie, że stoi w rozkroku między użytymi beczkami i nie może się zdecydować w którą stronę iść. Dominują typowe nuty po bourbonie, poza nosem brakuje też trochę torfu czy dymu. Pojawia się też mdłość lub mydlaność, będąca charakterystyczna dla Bowmoreów z lat 90. , co jest często pojawiającym się zarzutem co do większości butelek z serii.
Bowmore 22YO The Changeling jest przywoitą whisky, ale nie reprezentuje szczytowej formy destylarnii. Mam wrażenie, że to kolejną próba pudrowania dosyć zwyczajnej whisky finiszowaniem i marketingiem.
