Podobnie jak Feis Ile, tegoroczny Campbeltown Malts Festival został przeniesiony do przestrzeni wirtualnej. Festiwalowa Glen Scotia 14YO Tawny Port Finish już gościła na blogu, teraz pora na to, na co wszyscy czekają. Czyli butelki z destylarni Springbank. Na pierwszy ogień idzie Longrow 10-letni.
O samej whisky
Festiwalowa edycja Longrow to kupaż 4 beczek. 2 beczki pierwszego napełnienia po winie Pinot Noir i dwie beczki kolejnego napełnienia po winie Malbec. Wpadamy więc w obszary kojarzone z serią Longrow Red, w której również użyto kiedyś beczek po Pinot Noir. Butelkowanie nastąpiło w mocy beczki 53.7%, oczywiście bez filtracji na zimno ani barwienia karmelem. Rozlano 1284 butelki.
Kolor: głęboki złoty
Zapach: cytrusy, czerwona pomarańcza, mokry tytoń, torf, mokra ziemia, żurawina, truskawki, śmietana
Smak: popiół, gorzki tytoń, goździki, żurawina, lakier
Finisz: długi, popiół, lekko pikantny, lekko kwaśny, żurawina, delikatnie siarkowy
Nos jest bardzo torfowy, chociaż niezbyt dymy. Na myśl przychodzi mokra ziema i mokry tytoń. Oprócz tego, od razu wyczuwalne, cytrusy, czerwona pomarańcza, żurawina, truskawki. W smaku tłusty, wytrawny i kwaskowy. Sporo popiołu, gorzki tytoń, lekko pikantne goździki. Odrobina lakieru. Klimat zdecydowanie na zimowe wieczory. Finisz długi, również wytrawno-kwaśny. Znów mocny nacisk na popiół, ponownie żurawina, odrobina pikantnej siarki.
Mam wrażenie, że ta edycja jest ciut bardziej dymna niż zwykle whisky Longrow Red, ale w wytrawną stronę. Może to wpływ mocy beczki? Równocześnie jest dosyć brudna, co rozumiem jako pewną lakierowość/siarkowość, podobnie jak przy ostatnim wydaniu serii Red, czyli Longrow 13YO Red Chilean Cabernet Sauvignon. Nie jest to bynajmniej zarzut, taki po prostu charakter. Świetnie gra to również np. w edycji Longrow 18-letniej.
Wyśmienita whisky, ale trzeba wiedzieć w co się pakujemy. Dla fanatyków destylarni Springbank pozycja obowiązkowa.
