Kolejna Caol Ila od Signatory. Co miesiąc butelkuje conajmniej kilka beczek. Czy jest w tym coś złego? Akurat Caol Ilę naprawdę ciężko zepsuć, więc jest to dosyć bezpieczny zakup. Zobaczymy co kryje w sobie ta butelka, wydana dla niemieckiego dystrybutra Kirsch Whisky.
O samej whisky
Mamy do czynienia z whisky wydestylowaną w kwietniu 2007 i zabutelkowaną w kwietniu 2019. Aby uzyskać 12 lat na etykiecie zabrakło jedynie 11 dni, zotaje więc 11 lat. Ostatnie 24 miesiące to finiszowanie w beczce po sherry nieznanego typu. Niecała beczka numer 9 została zabutelkowana, jednak dzięki rozwodnieniu do 46% udało się rozlać 456 butelek. Przynajmniej bez barwienia i filtracji na zimno.
Kolor: słomkowy
Zapach: dużo siana, sucha trawa, lekkie nuty popiołu i chleba, słód, ledwo wyczuwalne sherry, ciut aromatów skórki pomarańczowej
Smak: delikatnie pikantny, znów sucha trawa, popiół
Finisz: dość długi, popiół, na końcu lekko gorzki i słodowy, lekko herbaciany
W zapachu typowa Caol Ila – sucho, siano, chleb, trochę mniej akcentów roślinnych niż zazwyczaj. Beczka używa do finiszowania raczej nie była pierwszego napełnienia. Na finiszu dosyć sporo popiołu, niestety na końcu wychodzi gorzki posmak psujący ogólny odbiór. Po tym pojawia się jeszcze ciekawa nuta słodowa. Wszystkie aspekty są dosyć mocno popiołowe jak na Caol Ile, zgubiona zostaja jej świeżość, ale wychodzi i tak fajny profil. Zastanawiam się, czy w wyższej mocy byłoby lepiej gdy aromaty byłyby wyraźniejsze?
4 września, 2020
Nie mam pojęcia. Pewnie była już wystarczająco dobra według bottlera. Przy single caskach to raczej nie ma też takiego znaczenia dla świadomego konsumenta.
4 września, 2020
„Aby uzyskać 12 lat na etykiecie zabrakło jedynie 11 dni, zostaje więc 11 lat.”
Jaki jest argument za tym, aby nie przetrzymać jej tych 11 dni do 12 lat na etykiecie?
Pozdrawiam ciepło!