Recenzja: Edradour 2009 Sherry Cask #49 Signatory Vintage

Edradour to jedna z najmniejszych, a przez długi czas najmniejsza, destylarni w Szkocji. Uruchomiona w sercu rejonu Highland w 1837 roku. Pierwszy raz pojawiła się na rynku jak single malt w latach 80. Naprawdę ciekawy okres zaczyna się jednak dopiero w 2002 roku, kiedy gorzelnia przeszła w ręce niezależnego bottlera Signatory Vintage. Nowy właściciel rozbudował magazyn (gdzie trzyma również swoje beczki z innych destylarni) oraz rozpoczął produkcję torfowego destylatu pod marką Ballechin.

O samej whisky

Butelka, z która dziś obcujemy, została napełniona 26.07.2019 destylatem który spędził 10 lat (destylacja 04.03.2009) w beczce po sherry numer 49. Whisky nie została przefiltrowana na zimno ani zabarwiona karmelem. Doznała jednak kastracji do 46%.

Kolor: kompot wiśniowy, coca cola
Zapach: ciężkie sherry, alkohol, pasta do butów, gorzka czekolada, kandyzowana skórka pomarańczowa
Smak: ostry cynamon, niedojrzałe orzechy, skwaśniała śliwka
Finisz: bardzo piekący alkohol, stara skóra, dębowy, kwaśny, gorzki

Zachęcony kolorem (niby nie ma wpływy na smak, ale jednak dobrze wygląda) i dobrymi recenzjami zakupiłem butelkę. Niestety poza barwą nie ma za dużo do zaoferowania. W zapachu pojawiają się przyjemne nuty skórzano-czekoladowe, zostają jednak przykryte drażniącym alkoholem. W smaku czuć głównie gorzkie sherry i alkohol. Na myśl przychodzą niedojrzałe orzechy włoskie. Finisz jest średniej długości, bardzo kwaśny i gorzki. W ogóle nie czuć charakteru destylatu. Gdybym nie widział to nie powiedziałbym, że piję whisky. Jak na single cask od uznanego bottlera to porażka.

Ocena: 77/100