Recenzja: Bushmills Black Bush

Ostatnio w moje ręce trafia całkiem sporo irlandczyków. Nie mogło więc zabraknąć na blogu klasyka z destylarni Bushmills. Co prawda na etykiecie widnieje liczba 1608, jednak spółka będąca właścieielem gorzelni została zawiązana dopiero w roku 1784. Wspomniany rok 1608 nawiązuje do licencji udzielonej pierwotnemu właścicielowi terenu na produkcję alkoholu. Początki były trudne – destylarnia kilka razy wstrzymywała działalność, a w roku 1885 spłonęła. Od tamtego czasu pracuje jednak bez przerwy i 5 lat później pierwsze skrzynki z Bushmillsem przybywają parostatkiem do USA.

O samej whiskey:

Black Bush to oczywiście blend. Posiada jednak nieprzeciętny udział whiskey słodowej – różne źródła podają od 70 do 80%. Nie znamy wieku whiskey, jednak producent podaje, że destylat (oczywiście z potrójnej destylacji, w końcu to Irlandia) dojrzewał 8 lat w beczkach po sherry Oloroso. Część jęczmienna podobno pochodzi z destylarni Midleton (czyli producenta m.in. whiskey Jameson i Redbreast). Black Bush butelkowany jest mocy 40% i barwiony karmelem. Producent nie podaje, czy jest filtrowana na zimno, ale zakładałbym, że tak.

Kolor: ciemny olej
Zapach: rodzynki, sherry, beznzyna, aceton, trawa, grain, w tle słód i białe winogrona
Smak: gładki, lekko pikantny, winogrona, słodkie rodzynki
Finisz: śrdnio długi, dąb, wytrwane sherry,

Jak to irlandzka whiskey, bardzo delikatna i jedwabista. Przyjemny zapach, nie uderza alkoholem. Zaskakująco mocny i wyrazisty finisz, biorąc pod uwagę, że to jednak blend i 40%. Świetna whiskey po prostu do picia na codzień. Powiedziałbym, że to nietorfowy konkurent dla Islay Mist.

Ocena: 79/100